 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ў сялянскіх крывулях-хатах
Зноў сушылі кару.
Знову конік пузаты
Месіць нагамі бруд.
У доктарскай шапцы дзіўнай –
Адзінай на гэтай зямлі –
Коньнік мокне пад ліўнем,
Што зноў як зь сіта паліў.
Выгнаньне. Выгнаньне. Выгнаньне.
Па волі зямных багоў
Спалілі браты-хрысьціяне
Кнігі пра Бога свайго.
З адчаем упартым, пахмурым
Людзі ў жорсткіх баях
За цемру сваю і дурасьць
Зьнішчаюць друзі свая,
Зрабілі зь Сіная малпоўню,
Й ня хочуць бачыць яны,
Што справу іхнюю кроўную
Хаўтурна адплачуць званы.
Яны не даждуць, што Скарына
Зямлю сваю пракляне:
Страціў ня я Афіны,
Хутчэй Афіны – мяне.
І горш за пакуты крывавыя,
Што будуць думаць рабы,
Нібыта ў шчасьці і славе
Я разам з моцнымі быў.
30.III.1959.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
